bezkategorii

Kochani, dzisiaj mam zaszczyt przedstawić Wam pierwszego eksperta projektu. Jest nim ta sama osoba, w głowie której narodziło się pewne marzenie. Zapraszam Was do lektury krótkiego wywiadu z niesamowitą kobietą, która nie boi się dotykać nieba

Kochani, przede wszystkim jest mi bardzo niezręcznie występować tutaj w roli „eksperta”. Nie czuję się nim. Jestem zwyczajną nauczycielką, która po prostu kocha swoją pracę. Myślę, że niejeden z Was, mógłby znacznie szerzej i rzetelniej odpowiedzieć na zadane pytania. Ale jak się powiedziało „a”, trzeba powiedzieć „b”. A ponieważ pytań było niewiele, miejmy nadzieję, że

  Panuje przekonanie że, asertywność to umiejętność mówienia „nie”. I to mówienie „nie” kojarzy nam się zadziornie i mało sympatycznie. A przecież komunikowanie otoczeniu swoich granic z poszanowaniem granic drugiego człowieka nie musi oznaczać ciągłego mówienia, czego nie chcę i czego nie lubię.

Zasada nadrzędna – Gramy w jednej drużynie!

Osiągnięcie zadowalającego poziomu asertywności jest trudne i na pewno nie można mówić o nauczeniu się zachowań asertywnych w ciągu kilku dni. Ale powtarzalność pewnych zachowań z 3. dni stanowi już pewną moc, którą możemy zdobyć. Utrzymywanie jej przez następne tygodnie i miesiące, spowoduje zmiany naszych nawyków myślowych, postaw i przede wszystkim: zachowania! Warto więc podjąć wyzwanie 3 dniowe i konsekwentnie je realizować. Efekty będą

Asertywny nauczyciel to ogromne wsparcie dla ucznia, jego rodziców i opiekunów, świetny współpracownik oraz cenny pracownik dla szkoły. Jednak aby mówić o asertywności, nie wystarczy tylko sławne i zdecydowanie przereklamowane „mówienie nie”.

No i stało się to, czego się obawiałam. Zrobiłam rozliczenie ze samą sobą. Wniosek? Balansuję na krawędzi. Może i lepiej, bo na krawędzi jest zawsze luźniej i łatwiej dojść do wyznaczonego celu. No ale krawędź to krawędź i nie zawsze jest tam wygodnie.

Monika jest nauczycielem historii. Od ponad 13. lat pracuje w dużej, miejskiej szkole. Od jakiegoś czasu chodzi przygaszona i bez zapału do pracy i życia. Łatwo się irytuje, dzieciaki drażnią ją swoją ignorancją i bezmyślnym wrzaskiem. Jej dzień zawsze wygląda tak samo: praca, dom, praca, dom. Czasami zastanawia się, gdzie ulotniło się jej dawne życie? Gdzie zniknęła jej energia i zapał

Cztery dekady temu powstała koncepcja zarządzania czasem zwana work-life balance. Jednak nigdy nie wydawała się ona być bardziej przydatna niż w dzisiejszym zabieganym świecie, gdzie znalezienie równowagi między życiem prywatnym, a zawodowym jest zadaniem niemal graniczącym z cudem. Mój artykuł kieruję jednak głównie do osób, które nazywam Perfekcjonistami i Pasjonatami.